Sacrificulus "Uada Magus" - Recenzja



  Próbuję się zabrać za tą recenzję i nie wiem jak. Mógłbym po prostu napisać jedno zdanie, może nawet bym się zmieścił w jednym wyrazie i walnać ocenę. Ale to jest takie kurwa dobre, że aż mi żal napisać to w prostym słowie. Ten album po prostu nie potrzebuje referencji. Sacrificulus, czyli przepis na sukces. Ci co znają wykonawców to wiedzą. Są nimi Shitala na garach, a całą resztą zajmuje się, wszystkim na pewno znany (jak nie znany, to chuja wiecie o podziemnym metalu), Lord K. Jest to pierwszy twór formacji Sacrificulus wykonawców Ritual Bloodshed i Nekkrofukk, pod sztandarem Putrid Cult, a jak że by inaczej! Całość składa się na 5 (w praktyce 6 ale o tym za chwilę) wiejących chłodem i gruzem kawałków dających materiał trwający prawie 38 minut. Album splugawił scenę 10 marca tego roku, a zrobił niemałe zamieszanie jeszcze przed premierą. Nic dziwnego! Od pierwszego kawałka promocyjnego słychać, że się nie pierdolą i wiedzą bardzo dobrze, co chcą zrobić. Bezprecedensowy blek, który jest mieszanką obu kapel!

   Ale od początku. Pierwszy kawałek "Dark Is Eternal" zaczyna się przeróżnymi dźwiękami wiejącego wiatru, charczenia i spluwania (można się łatwo domyślić na co, haha) i po ponad minucie tego mroźnego i piwnicznego klimatu, dostajemy na mordę porządną mieszankę zajebiście złożonego riffu z perkusją i zabójczego ryku Kaosa, który powinien być referencją samą w sobie. Muszę przyznać, że słuchając tego kawałka, czuje się zabójczo podobnie jak na jednym utworze, zagranym podczas koncertu Nekkrofukk, ubiegłego roku w Warszawie, ale za chuja nie mogę sobie przypomnieć jakiego. Trzeba przyznać, że kawałki są wałkowane dość długo, bo prawie wszystkie przekraczają długość 6 minut, piąty trwa nawet ponad 8 minut. No i nie oszukujmy się, ale wiele riffów jest zbudowanych na albumie zupełnie innego i wszystkim znanego zespołu, o czym zaraz. Mógłbym napierdalać replay ciągle i wyłapywać nowe dźwięki. Trzeba jednak przyznać, że pomimo "inspiracji" jest wiele motywów, które słyszałem wcześniej w ich wyziewach. Zrobili pewien miks swojej twórczości, nie mam pojęcia czy był to zamysł, czy wyszło w praniu i nie specjalnie mnie to obchodzi, słucha się zajebiście. Co ciekawe jest i zapewne co spostrzegawczy zauważy (ta ta, każdy to wie), ostatnim ich utworem jest cover Mayhem. Żeby na niego trafić, nie jest tak trudno, bo 5 kawałek lecący w odtwarzaczu, po skończonym outrze w kawałku "Abysmal Depths of Chaos", zaczyna lecieć coś dalej. Jest to cover, jakby nie parzeć, dość kultowego już "Deathcrush". Nawet jak się przyjrzeć, to okładka i logo jakieś takie kurwa podobne, nie żebym się czepiał, do De Mysteriis Dom Sathanas, które było tą wspominaną inspiracją. Jedni zaraz powiedzą hołd i inne chuje. A może właśnie grzebią relikty przeszłości? Całość nie jest takim typowym blekowym napierdalaniem, które może być skojarzone z wymienionym albumem Norwegów, ale jest dużo wolniejszy, owiany chłodniejszym, cmentarnym klimatem, który przerywany jest najróżniejszymi dźwiękami. No, nad całym materiałem mógłbym się tutaj spuszczać trochę i jeszcze dłużej, ale jest jedna rzecz, która mnie w uszy zakuła. Perka jest tutaj momentami dziadoska. Nie wiem czy to był taki plan, nie bagatelizuję tutaj także umiejętności Shitala, może po prostu mastering wyszedł nie tak jak trzeba. Ale to i tak w całości materiału spływa po mnie, jak niedawna Wielkanoc. Nie przeszkadza mi ani trochę w jaraniu się tym wałkiem.

  Ta recenzja była już z góry przesądzona. Można mi zarzucić kolesiostwo, ale tak szczerze, mam to w dupie. Materiał to jest kwintesencja tego, co ci dwaj robią przez cały swój czas plugawienia naszej sceny. Jeżeli ich znacie i lubicie, już pisać do Morgula i klepać swoją kopię, gdyż nakład jest w prawdzie szatański (jak każdego Nekkrofukk zresztą) 666, a chętnych pewnie jeszcze więcej. Jeżeli nie, to też piszcie do niego, kupujcie i nadrabiajcie straty. O taką muzykę w Polsce spluwam w twarz pozerom i corowcom. Możecie się ze mną nie zgadzać, ale tym gościom dojebanego materiału nie można odmówić.

Tracklista:
  1. Dark Is Eternal
  2. Seven Skulls of Wrath
  3. Sanguinem Antichristi
  4. Uada Magus
  5. Abysmal Depths of Chaos
  6. Deathcrush (Mayhem cover) (Hidden Track)
Ocena 5.0/5

Odsłuch:

Do nabycia:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej