Hate Them All "Defender Of The Black Throne" - Recenzja




   W końcu wpadł w moje brudne łapska ten jakże brudny materiał. Już wcześniej oceniałem pierwszy ich krążek "Last Feast With The Beast", przy którego słuchaniu po dziś dzień mi się japa cieszy. Tym razem, za pośrednictwem Old Temple, najnowszy album śląskich wariatów pod tytułem "Defender Of The Black Throne"! Jak to wydawnictwo zapodało: "Nowy album prawdziwych wyznawców old-school metalu Hate Them All to dwanaście strzałów wymierzonych w tych którzy myśleli że wiedzą czym jest podziemny metal. Defenders Of The Black Throne powstał bez cięć, bez wklejek, bez zbędnej elektroniki tylko Czysty Bezkompromisowy Black / Death / Thrash Metal!". Jak to więc wypada w praktyce? Może zacznę od samego CD, bo trzeba przyznać, że Eryk nie szczędzi środków, nie tyle, co się jakoś poligrafia poprawiła i jest po prostu więcej do poczytania, ale i każdy z jego ostatnich krążków jest na złotym CD z grafiką z okładki. Sama okładka zaś w konwencji poprzedniej. Jest rogaty, wszystko bez koloru, całkiem w ich stylu. Jak to było wcześniej powiedziane 12 kawałków, niecałe 30 minut materiału. Referencyjnym gatunkiem miał tu być black metal, ale no mieszanka jest 3 innych, jak w przypadku poprzednika. Za to ja mogę jeszcze wcisnąć tutaj jeden, co mi się nie bardzo szczerze podoba.

  Zaczynając przygodę z albumem, dostajemy jakieś kilkusekundowy ambientowy wydźwięk i zaczyna się od razu bez pierdolenia praca gitar. Co mi się rzuciło w kawałku "Hatehammer"? Odczuwam dziwne wrażenie, że jest tak jakby spokojniej, mniej agresywnie. Aż z niedowierzaniem, odpaliłem poprzedni album i no cholera, coś mi tu nie gra. Jest agresywnie, surowo czy szybko, ale jakby tak, w porównaniu, odpuścili odrobinę tempa. Same utwory długo nie trwają, więc od razu przechodzimy niemal do nasępnego, zatytułowanego "Czas chwały", a więc pierwszy w naszym języku. I cholera, jak praca gitar z początku była fajna, tak muszę tutaj zauważyć, że wokal, jakby spadł. Nie oszukujmy się, ale tutaj głos jest niepodrabialny, czysty wkurwiony i jadowity. Lecz kawałek po polsku, był zaśpiewany na swój sposób wyraźniej, dzięki czemu wszystkie słowa dało się wyczuć, ale sam głos tracił na swojej sile przebicia i surowości. Jak się utwór kończy i dostajemy kolejny po angielsku "Day of Rope" to dostajemy z powrotem wkurwioną dawkę. Z początku byłem odrobinę zawiedziony jak na nich. Lecz im dalej w głąb albumu, tym ta ich pierwotna podziemna uwertura nienawiści wracała do normy! Do samych garów nie mam co się przypierdalać, bo, aż odbija się echem od każdej pułkuli pustego łba, hehe. Za to partie gitar nie zawsze trzymały fason. Zauważyłem trochę punkowych wpływów, co tutaj mi się nie specjalnie spodobało. Materiał przy tym tracił na swojej zawiści. Szczególną moją uwagę zwróciły kawałki, takie jak wolniejsze, ale zajebiście chwytliwe "The Scares of Death", "Doctrine of Hell", które już od pierwszych sekund zmuszają do ruszenia dupska z siedziska. "Krwawe ścierwa", który jest istnym pokazem umiejętności całego składu i co ciekawe jest kawałkiem po polsku, ale z wokalem takim jaki kurwa miał być w poprzednim po naszemu! Totalny pokaz wkurwienia i nienawiści!

  Nie wiem czy to zamierzone, czy nie. Ponarzekałem na samym początku, nie zapowiadał się z dwóch pierwszych kawałów być progresem w porównaniu do poprzednika, a nawet wręcz przeciwnie. Tylko, że to, co pokazywali dalej i dalej, było totalnym strzałem w mordę i pokazem nienawiści do świata! Niektóre partie gitar spokojne z początku, które mi nie specjalnie wchodziły, jakoś w drugiej połowie zostały całkowicie zamienione na totalne narzędzie zniszczenia. Może był to zabieg zamierzony, a ja tylko marudzę. Nie mniej jednak, polecam kurwa wylewnie, takich materiałów z podziemia potrzeba temu zatęchłemu światu jak najwięcej! Drobny minus za pierwsze dwa kawałki w ocenie końcowej, ale się kuźwa czepiam!

Tracklista:
  1. Hatehammer
  2.  Czas chwały
  3. Day of Rope
  4. I Saw the Devil
  5. The Scares of Death
  6. Doctrine of Hell
  7. Time of Hate
  8. Dark Lord
  9. Krwawe ścierwa
  10. Black Metal Terrorist
  11. Bastion
  12. The Throne of Fire
Ocena 4.5/5

Odsłuch:

Do nabycia:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielone himmlery, to nie
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych
Czytaj więcej