Hate Them All "Last Feast With The Beast" - Recenzja



 Symfonia nienawiści to jest coś, co lubię najbardziej. Band jest z południowej części Polski, dokładniej mówiąc ze Śląska. Jak widać nie bez powodu, bo zauważyłem, że największa tendencja do powstawania takich zawistnych i surowych materiałów jest w tych rejonach. Ci goście są kwintesencją tej wściekłości. Formacja na scenie istnieje już jakieś parę lat i miała na koncie kilka demek i dobrych splitów, ale pierwszego pełnego albumu "Last Feast With The Beast" dorobili się dopiero w 2015 roku. Już w drodze wyjeżdża z tłoczni z drugim pełniakiem zatytułowanym "Defender of the Black Throne", o którym na pewno jeszcze tutaj będzie wspomniane. Więc dlaczego odkopuję akurat ten album? Niedawno premierę miał na taśmie za sprawą FUKK records i o tym materiale dzisiaj coś nasmaruję. Zapewne nie będzie tu nowością, jak napiszę, że goście tworzą Black Metal na wzór prawdziwych podziemnych czeluści, oddając hołd nienawiści i wywołując podobne emocje, co podwyżki cen paliwa. Materiał zadaje bardzo szybkie, proste, siarczyste i surowe ciosy, a jest ich aż dwanaście, co daje nam około 33 minuty grania.

  Za pewe nie dowiecie się tutaj niczego nowego, bo album się nie bardzo zmienił. Jak pluł siarką wtedy, tak robi to nadal i wciąż miażdży moje wnętrzności przy każdym odsłuchaniu. Typowy, wulgarny i prosty black/thrash wykonany przez gości wychodzących na scene w kominiarach. Ciężko określić sam profil muzyczny, bo mamy bardzo dużo naleciałości z wielu innych gatunków i czasem black metal nawet nie jest ich głównym przewodnikiem. Ale mimo tego, jest on wciąż taki jak miał być. Wkurwiony, nienawistny, szybki i zabójczy. Dużą robotę robi tutaj wokal, który po prostu brzmi na rozwścieczony, plujący jadem na prawo i lewo,  brzmiący na tyle surowo, że na niedzielny spacer mało się nadaje. Same motywy, riffy i sekwencje mogą kojarzyć się z takim np. Hellhammerem, ale przekazem i energią jaką album emanuje, różni się od niego znacząco. Tutaj mógłbym wymieniać jeszcze długo różne epitety, jaki to agresywny i wulgarny metal, ale wszystko to już było wcześniej powiedziane. Muzyka nie dla metalowaych lanserów. Thrashowo, szybko, a przy tym srogo i podziemnie.

  Wersja na taśmie nie wprowadza żadnych nowych innowacji, po za tym, że możecie sobie odpalić w walkmanie podczas niedzielnej przechadzki do kościoła (gdybym ja szedł do kościoła też bym odpalił taki zespół, kto by nie był wkurwiony). Jak to już nas FUKK przyzywyczaiło, jakość dźwięku w ich kasetach nie daje mi wiele do zarzucenia, a nawet bym powiedział, że takie formacje się najlepiej na takim nośniku słucha. Klepać póki jest, bo schodzi niczym śledzie na Wigilię. Album się nie starzeje, a wręcz "staro" już brzmiał i chętnie się do niego wraca. Zawsze jak wracasz z roboty wkurwiony na szefa albo, gdy ci świętojebliwa babka, za bardzo jazgoczy nad uchem, puść sobie "Last Feast With The Beast". Polecam kupić jakiś worek treningowy, bo ściany albo sąsiedzi mogą być niezadowoleni!
Kochajmy nienawidzić!

Tracklista:

  1. Śmierć
  2. Fucking Whore
  3. Krew
  4. Thorn and Wind
  5. Desire
  6. Death to All
  7. Open Graves
  8. Beer and Fist
  9. Destroyer of Bones
  10. Victim of Death
  11. Tak płonie w mojej głowie Świat
  12. Strach
Ocena 4.0/5

Odsłuch:

Do nabycia:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielone himmlery, to nie
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych
Czytaj więcej