BlackHorns "Rise of the Infernal Sorcery / The Oath" - Recenzja


  Z jaką to surówką przybywa tym raze Putrid Cult? Nie częśto się zdarzają materiały z tej części świata, mianowicie ameryki północnej, pod tym szyldem. Ale jak już się zdarzają, jest to pierdolnięcie klasy piwnicy i zbutwiałej szopy. Nie pierdolił się, wiedział, że może być nie dosyt muzyki, tak więc zamiast jedyny pełniak wydany przez amerykanów pod tytułem "Rise of an Infernal Sorcery", trwający niecałem pół godziny, dostajemy także kilkanaście minut dogrywki w formie jednej z demówek zatytułowanej "The Oath". Jedno surowsze od drugiego, a to wszystko w cenie jednej płyty.

  Pierwsze osiem utworów z "Rise of an Infernal Sorcery" to klasyka sama w sobie. 27 minut typowego black metalu, który zajeżdża momentami deathem, dając nie małe wrażenie, że inspirowali się takimi tworami jak Blasphemy. Jednak to mnie jakoś po tych rejonach nie dziwi, nie są to melodyjne popierdółki, a warczenie zarzynanej kozy w piwnicy i perskusja jak gąsienica. Chwila jakiegoś inkantacyjnego intra "Accepting the Infernal Masters" przez niecałą minutę i zaczyna si.ę blackowo bestialska sieczka już w kolejnym utworze "In Nomine Diaboli". Muzyka kwintesencją skurwysyńskiego i szatańskiego blacku w amerykańskim wykonaniu mieszanki deathowej. Niskie, burczące i krztuszące, stłumione wokale połączone z jakimś mechanicznym echem do pary. Z gitarami piłującymi black/deathowe riffy i perkusją, stąpającą ciężko i solidnie na pierwszym planie, łopocząc tak jak lubimy. Dużo mówię dobrego, ale ma to swoje dwa końce. Panuje istny chaos i panowie położyli lachę na poprawki, nagrali surówkę i taką pierdolnęli. Nie raz i nie dwa można usłyszeć błędy w kompozycji, ale to tylko dla przyzwyczajonych w takim rodzaju jazdy. Na ogół jednymten chaos siądzie, drugim trochę mniej. W przypadku za to drugiej części płyty jaką jest "The Oath" to już trochę inna para kaloszy. To już jest coś co Putrid sobie ostatnimi czasami upatrzył. Nagranie na miarę najbardziej obleśnej piwnicy. Najciemniejszego strychu i najchujowszego sprzętu do nagrań. Jak wcześniej mieliśmy do czynienia z wokalem, który buczał gdzieś w tle, tak tutaj to już jest surowy, przesterowany jazgot utrzymany w poprzedniej formie. Po prostu brzmi dużo bardziej surowo i diabelsko. Gitary to jeden wielki black/deathowy przester z którego możemy wyłapać jedynie motywy przewodnie i nie jednokrotnie akompaniament perkusji przypominający momentami motywy punkowe, czyli coś, do czego war metal nas nie raz przyzwyczaił. Raz brzmi to jak o garnki i patelnie, a raz jak o kartony, jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Bo jeśli mam być szczery, to taka właśnie surowizna odpowiada mi najbardziej. Black w najbrudniejszej formie.


  Dużo chwalę, a to dlatego, że takie gówna właśnie bardzo lubię. Jednak też nie jest bez wad. Jedną z bardziej uderzajacych i zawszę srogo mnie wkurwiających, to głośność. Japierdole, jak można zrobić pierwszą część ciszej, a w drugiej tak dopierdolić volume, że głośniki w pierwszej chwili się zatrząsą. Dźwiękowo jest nierówno. To, że nie jest to nic specjalnie nowego i usłyszmy w wielu zespołach tego typu muzykę, nie muszę chyba wspominać. Ale odkopywanie takich rogaczy zawszę cieszy. Więc jak nie ma się pomysłu, a chęci na odrobinę bestialstwa są, nie ma co dłużej zwlekać. Pozycja godna polecenia dla tych co trochę zamętu lubią.

Tracklista:
  1. Accepting the Infernal Masters
  2. In Nomine Diaboli
  3. Satanic Devotion
  4. Soaked In Pigs Blood (And Ready For Ritual)
  5. Rise of the Infernal Sorcery
  6. Slaughter At Eucharist
  7. Ritual Chaos
  8. Evocation of Darkness (Blood + Vomit)
  9. Unchained
  10. The Oath
  11. Warrior of Satan
  12. Infernal Fires
  13. Triumph of the Goat
  14. Chalice on the Altar
  15. Black Mass Consecration
Ocena 4.0/5


Do nabycia:
https://www.putridcult.pl/blackhorns-rise-of-an-infernal-sorcery-the-oath-p-2730.html

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bestiality "Endless Human Void" - Recenzja

Obraz
  Nie mogłem przejść obojętnie obok jednego z ciekawszych, choć nie najstarszych, bandów black thrashowych. Ostatnio zrobiła się spora moda na ten podgatunek. Jesteśmy zalewani niskiej jakości nagraniami bez polotu i dla dzieci. Za to Bestiality już od swojej EPki i koncertów wywołało nie mały zachwyt. Informację o debiucie " Endless Human Void " dostaliśmy po pięciu latach istnienia. Będzie promowany na ich koncercie. Szkoda, że pożegnalnym. Płytę wydali własnym stumpem, dlatego ze zdobyciem trzeba się śpieszyć. Większość zdążyła pójść na koncercie. Sam gig był charytatywny. Mieli zagrać, posprzedawać płytę, oddać pieniądze i zejść ze sceny. Jak było na samym gigu powiedzieć nie mogę, do Warszawy nie było mi po drodze. Słyszałem tylko, że najprawdopodobniej zagrali wszystko, co nagrali, więc było, co tracić. Na szczęście z gośćmi miałem już do czynienia przy okazji " Stuck in Bestial Vision " i Breslauer Thrash Fest 2017, więc mogę się czasem do tego odnieść.
Czytaj więcej

Kły "Szczerzenie" - Recenzja

Obraz
  I przyszło mi po raz kolejny spojrzeć w kierunku dość starej, bo formalnie z 1997 roku formacji z upośledzonym "ł" w logu zespołu. Kły wydało rok temu demko " Taran-Gai " na łamach papierzaka R'lyeh zine, a dokładniej numeru #13. Spotkało się z różnymi opiniami. Jakie było moje zdanie tajemnicą nie jest, możecie sobie wejść na stronę i zobaczyć leniwe kutasy, nie bronię. Za to pełniak "Szczerzenie" ukazał się 20 kwietnia tego roku i do swojej stajni przygarnął ich nie kto inny jak Pagan Records , więc materiał zdążył już obiec internet, który wręcz oszalał na punkcie tego prawie 50-minutowego materiału. Przydałoby się, żebym teraz ja wcisnął swoje 3 grosze w tej sprawie.   Po raz kolejny czeka nas niebagatelna wędrówka, a już na pewno dłuższa. Materiał w demku wydawał się dojrzały, więc nie wiem, czy można powiedzieć, że ten jest jeszcze "doroślejszy" od swojego poprzednika. Parę motywów i elementów jest tutaj bardzo do siebie zbliż
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych
Czytaj więcej