Dizziness "Reroute" - Recenzja


Wydawca: Lower Silesian Stronghold


  Raz tutaj na łamy grecy zawitali, za pośrednictwem "...Traces...". Dziś przyjdzie Nam zawitać do Aten po raz kolejny. I to nie z byle czym, bo pełnym albumem, prawie minut 40. Zdążyli oni po drodze wydać kilka mniejszych EP, jednak moje referencje skupią się głównie na tym z czym mieliśmy już tutaj do czynienia. Wiem, leniwy ze mnie chuj. Jednak po tym co usłyszałem, chyba prześledzę bliżej ich postępy, a są one wyraźne.

  Gdybym miał 100% pewności, zaczął bym od napisania różnic w składzie. Od raz mówię, że nie sugeruję się metallum, tylko tym co mam w booklecie. A wyraźnie widać, że w "...Traces..." było pięć osób. W przypadku "Reroute", tylko dwóch. Nie będę jednak dawał tego za pewnik, żeby nie było, że wprowadzam w błąd. Za to wyraźną rożnicą jest zainwestowanie w lepsze studio. Tym razem całość nie brzmi jak przepuszczone przez toster, demko wyplute z norweskiej zaspy roku 1993. Wraz ze wzrotem jakości, zmieniło się niemal wszystko. Zupełnie od konwencji goście nie odeszli, ale bez wyraźnego podania nazwy zespołu, miałbym problem z rozpoznaniem. Straciło mnóstwo na surowości, zyskało mocno na melodyjności. Przechodząc już do samego mięsa. Wokal - po za samą jakością nagrania wiele metamorfoz nie przeszedł. Jest blackowy skrzek, czyli to co lubimy najbardziej. Za to dodanie momentami czystego wokalu, bardziej przypomina jakiś post-modernistyczny wikiński wysryw, powiedzmy to sobie szczerze. Mnie kompletnie takie motywy nie kupują. Na szczęście, nie ma tego wiele. Za to mój ulubiony czynnik jakim jest perkusja, przeszedł na kolejny poziom. Już nie ma monotonnego wałkowania jak o garnek. Potrafi solidnie pierdolnąć blastową nawałnicą jak np. w utworze "Newness of the Night". Dużo więcej motywów symfonicznych. Melodyjnych partii gitar. Słowem wszystko, co chce być w takim pagan stylu. Nie pozbawiając się przy tym tępa i agresji. Kopozycyjnie nie mam się do czego przypierdolić. Nie nudzi, każdy kawałek się od siebie różni jak należy. Żadnych dłużyzn, czy partii wjebanych na siłę. Słowem, przemyślany i solidny album.
  Pozostaje więc pytanie, ile Hadesa w "Reroute"? No właśnie nie wiele. Bliżej temu do typowej norweskiej kapeli. Brakuje tego "czegoś", co mówi od razu, że jest to metal wyjęty z Grecji. Który pochłania nas niczym odmęty Tartaru. Jednak za wadę bym tego nie brał, bo najważniejsze jest jak sama muzyka wchodzi, a ta robi to dobrze. Z chęcią wrócę jeszcze raz i zobaczę jakie postepy poczynili przy zeszłorocznych wydawnictwach. W tym zaś przypadku LSS nie zawiódł i dostarczył solidny krążek.


Tracklista:
  1. Sunlight Stream
  2. Into the Darkness
  3. The Harlequin
  4. Newness of the Night
  5. Unconquerable Soul
  6. Chaos Course
Ocena 3.5/5


Do nabycia:
http://www.metalshop.cba.pl/index.php?id_product=6395&controller=product&id_lang=1

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielone himmlery, to nie
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych
Czytaj więcej