Rotting Christ "The Heretics" - Recenzja



  Nagrzeszyłem, zmęczyłem i skończyłem. Przerobiłem najnowszą płytę Rotting Christ, żebyście wy nie musieli. Po kilkukrotnym odsłuchu sam czuję się jak ten męczennik z okładki, ale nie uprzedzajmy faktów. Załóżmy, że nie mam zdania o zespole i podchodzę na czysto do albumu. Trzy lata po ukazaniu się albumu zatytułowanego "Rituals" dostaliśmy jego następcę. "The Heretics". Album to ponad 40 minut, jeżeli dorzucić cover z wersji deluxe to prawie 50. No łatwe to nie było. Wydawcą tego stał się Season of Mist. Tak więc lecimy z tym...

  Możliwe, że część z was kojarzy utwory takie jak "Fire God and Fear" czy "The Raven" jako, że były promo. Szczerze, odsłuchałem "The Raven" i do tego, że jestem jeszcze fanatykiem pióra Poe, to utwór mnie nawet kupił. Pomyślałem, nie będzie tak źle. Od siebie mogę dodać jeszcze "Heaven and Hell and Fire" i mamy tak na prawdę wszystko co jest warte odsłuchania z tego albumu. Zaczyna się od "In The Name Of God", nie mylić przypadkiem z tym słynnym utworem z Powerwolf co do niego ludzie husarię wstawili i jest fajnie. Płyta zaczyna się coś na wzór intra, brzmi całkiem fajnie, zapowiada się epicko, perkusja jak trzepie, to lepiej niż babka dywan na osiedlu. Nie zgorzej. Ale no już przechodząc do drugiego utworu, w którym czuć, że autorom musiały się skończyć pomysły i dorzucili damski wokal, bo przecież jest fajnie, tak nowocześnie. Do bólu jest to przewidywalne. Najebane jakiś churków, melodie już wcześniej powtarzane. Mnóstwo recytacji. Może po to, żeby zakryć brak pomysłów na dalszą część albumu. "Hallowed Be Thy Name"to nie, nie jest cover słynnego Iron Maiden, ale brzmi jak cover jednego kawałka z poprzedniego albumu Rotting Christ. I tak jest przez niemal całość płyty, po za tymi wyjątkami co pisałem. No i jeszcze jak jesteś posiadaczem wersji deluxe, nie dla plebsu, wchodzisz w posiadanie bonusowego utworu, dość pokaźnego w długości trwania "The Sons of Hell". Odsłuchałem tylko raz i mi starczy. Miał to być bardzo klimatyczny album. Jednak zapomnieli, że muzyka w największym stopniu powinna go tworzyć, a nie wszystko dookoła.


  Nie chcę napisać, że jest to totalnie zły pełniak, bo ma momenty, są te utwóry które wymieniłem i brzmią one na prawdę dobrze. Z plusów też muszę powiedzieć, że od technicznej strony jest bardzo wysoki poziom, ale tutaj było by to coś dziwnego, gdyby było inaczej. Za duża forma nad przekazem, albo po prostu już brak chęci do nagrania czegokolwiek. Wiele riffów, czy melodii jest bazowanych na poprzednich dokonaniach zespołu. Jest to monotonne, po prostu. Polecam sobie przesłuchać singiel "The Raven", klimat jak i brzmienie jest to w takiej poetyckiej konwencji, co jak najbardziej pasuje. Jak ktoś jest fanem to i tak kupi, albo zapewne już ma, kto nigdy nim nie był, ta płyta go raczej nie przekona.

Tracklista:
  1. In the Name of God
  2. Vetry zlye (Ветры злые)
  3. Heaven and Hell and Fire
  4. Hallowed Be Thy Name
  5. Dies Irae
  6. I Believe (Πιστεύω)
  7. Fire, God and Fear
  8. The Voice of the Universe
  9. The New Messiah
  10. The Raven
  11. The Sons of Hell, Pt. 1 (deluxe)
  12. The Sons of Hell, Pt. 2 (deluxe)
Ocena 2.0/5

Odsłuch:
https://rottingchrist.bandcamp.com/album/the-heretics
Do nabycia:
https://shop.season-of-mist.com/list/rotting-christ-the-heretics

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej