Stworz "Mój kraj nazywa się Śmierć" - Recenzja


  Przyszło mi zmierzyć się z jedną z bardziej docenianych przeze mnie kapel sprzed jeszcze paru lat. Miałem jakiś taki hype na te całe pagany na kiju, a Stworz robił to jak należy. Tak swojsko. Album "Zagony Bogów" do dziś dzień stoi wysoko u mnie na półce, mimo, że już nie wracam tak często jak z 4 lat temu. Na tę chwilę z tego projektu dostajemy coś co roku. W 2017 był album "Wołosożary", który jeśli mam być szczery budził we mnie mieszane uczucia. Po fakcie, jeżeli ktoś szuka atmosferycznego blacku, był na prawdę dobry. Jednak gdzieś cały klimat budowany przez ten zespół spierdolił. Niby lirycznie i intrem było jak należy, choć trafiały się kwiatki "Niech żyje śmierc". Może po prostu zamysłu nie zrozumiałem. W 2018 był split i to na prawdę udany. Nie spodziewałem się płyty przesiąkniętej stajnią i zbożem w butach, ale dostałem to czego się mogłem spodziewać. Teraz dostaliśmy koleny pełny album i znów mi coś nie leży jak należy. Płyta została standardowo wydana w jewelcase przez Werewolf Promotion. 9 utworów i blisko godzina muzyki.

  Z tego względu, że na okładce nie ma loga zespołu, to na początku przeglądając płyty od Werewolf, nie pomyślałem nawet, że to jest Stworz. Tytuł albumu "Mój kraj nazywa się Śmierć" nie nastawia na to czego się zazwyczaj mogliśmy spodziewać. Czy to dobrze, czy to źle? No zaczynamy od intra, które jest instrumentalem, całkiem przyjemnym i klimatycznym, jednak jak na standardowy atmo black. Nie musiałem, odsłuchać nawet całej płyty, żeby wiedzieć, że nie dostaliśmy po raz kolejny Stowrza, którego tak bardzo, przynajmniej ja, lubiłem. Za to na pewno ktoś może kojarzyć inny projekt W., którym jest Kres. Gdyby pod tą nazwą wydali "Mój kraj nazywa się Śmierć" to bym nie miał nawet za wiele zastrzeżeń, a zabrałbym się za samą muzykę i powiedział, no może debiut to to nie jest, ale poziom trzyma. Niestety, Kres to nie jest, jednak skoro taki pomysł miał autor niechaj będzie. Nie twierdzę także, że całkowicie płyta jest pozbawiona tego takiego swojskiego klimatu. Teksty jak zawszę wyraźne, momentami poetyckie, mnóstwo motywów związanych z naturą. Jednak no właśnie, taka wyszła swojska poezja, zamiast oddanie się bogom i plonom. Muzycznie jest bardzo melodyjnie, chyba nie skłamię, jak powiem, że najbardziej melodyjny album wypuszczony spod tych rąk. Kontynuuacja motywów z "Wołosożary" tak na prawdę. Poziom bardzo podobny. Ma kilka na prawdę ciekawie skomponowanych i nie nudzących kawałków jak "Śniłem o Tobie pieśń", jednak żeby potem dostać całkiem tani melodyjny motyw w "Dziewosłąb śmierci". Gitary są tutaj na prawdę różne, ale trzeba też mieć na uwadzę, że nie jest to osoba, która tworzy od wczoraj, więc to, że wyjdzie coś słabo, nie znaczy, że zupełnie źle. Po za linią melodyjną i wokalem, który jest taki jak zapamiętaliśmy i zdecydowanie na pierwszym planie, otrzymamy kilka dodatkowych instrumentów, jakiś akustyk gdzieś się przewinie, perkusja za to zupełnie na dalszym planie, ciężko sobie wyobrazić, żeby jej nie było. Muzyka nie ma być w żaden sposób szybka, skoczna, czy w jakikolwiek inny agresywna. Ona właśnie jest całkowitym przeciwieństwem agresywności w blacku, wciąż pozostając blackiem. To akurat się udałoło jak należy.

  Z mojej perspektywy ciężko oceniać ten album, ale wiem, że się nie doczekam tego co bym chciał od Stworz usłyszeć. Jeżeli podobał się album "Wołosożary", a był na prawdę dobrym atmosferycznym blackiem, to ten również trzyma ten poziom. Nie powiem, że lepszy, ale to już kwestia indywidualna. Klimatu za to jest zdecydowanie więcej w "Mój kraj nazywa się Śmierć". Jeżeli ktoś szuka albumu idealnego na puszczenie pod wieczór czy w nocy, na polanie czy bieszczadach, to nada się odpowiednio. No i jak ktoś poszukuje kolejnych albumów Kresu, to tutaj to znajdzie w trochę łagodniejszej formie.

Tracklista:
  1. Na rzece z gwiazd
  2. Śniłem o Tobie pieśń
  3. Dziewosłąb śmierci
  4. Ponad świat z kamienia
  5. Czarne dunaje
  6. Poezja pustego pola
  7. Leluje
  8. Mój kraj nazywa się Śmierć
  9. Na księżycowym jeziorze
Ocena 3.5/5


Do nabycia:
http://werewolf-webshop.pl/pl/produkt/stworz-moj-kraj-nazywa-sie-smierc

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej