BlackHorns "Rise of the Infernal Sorcery / The Oath" - Recenzja


  Z jaką to surówką przybywa tym raze Putrid Cult? Nie częśto się zdarzają materiały z tej części świata, mianowicie ameryki północnej, pod tym szyldem. Ale jak już się zdarzają, jest to pierdolnięcie klasy piwnicy i zbutwiałej szopy. Nie pierdolił się, wiedział, że może być nie dosyt muzyki, tak więc zamiast jedyny pełniak wydany przez amerykanów pod tytułem "Rise of an Infernal Sorcery", trwający niecałem pół godziny, dostajemy także kilkanaście minut dogrywki w formie jednej z demówek zatytułowanej "The Oath". Jedno surowsze od drugiego, a to wszystko w cenie jednej płyty.

  Pierwsze osiem utworów z "Rise of an Infernal Sorcery" to klasyka sama w sobie. 27 minut typowego black metalu, który zajeżdża momentami deathem, dając nie małe wrażenie, że inspirowali się takimi tworami jak Blasphemy. Jednak to mnie jakoś po tych rejonach nie dziwi, nie są to melodyjne popierdółki, a warczenie zarzynanej kozy w piwnicy i perskusja jak gąsienica. Chwila jakiegoś inkantacyjnego intra "Accepting the Infernal Masters" przez niecałą minutę i zaczyna si.ę blackowo bestialska sieczka już w kolejnym utworze "In Nomine Diaboli". Muzyka kwintesencją skurwysyńskiego i szatańskiego blacku w amerykańskim wykonaniu mieszanki deathowej. Niskie, burczące i krztuszące, stłumione wokale połączone z jakimś mechanicznym echem do pary. Z gitarami piłującymi black/deathowe riffy i perkusją, stąpającą ciężko i solidnie na pierwszym planie, łopocząc tak jak lubimy. Dużo mówię dobrego, ale ma to swoje dwa końce. Panuje istny chaos i panowie położyli lachę na poprawki, nagrali surówkę i taką pierdolnęli. Nie raz i nie dwa można usłyszeć błędy w kompozycji, ale to tylko dla przyzwyczajonych w takim rodzaju jazdy. Na ogół jednymten chaos siądzie, drugim trochę mniej. W przypadku za to drugiej części płyty jaką jest "The Oath" to już trochę inna para kaloszy. To już jest coś co Putrid sobie ostatnimi czasami upatrzył. Nagranie na miarę najbardziej obleśnej piwnicy. Najciemniejszego strychu i najchujowszego sprzętu do nagrań. Jak wcześniej mieliśmy do czynienia z wokalem, który buczał gdzieś w tle, tak tutaj to już jest surowy, przesterowany jazgot utrzymany w poprzedniej formie. Po prostu brzmi dużo bardziej surowo i diabelsko. Gitary to jeden wielki black/deathowy przester z którego możemy wyłapać jedynie motywy przewodnie i nie jednokrotnie akompaniament perkusji przypominający momentami motywy punkowe, czyli coś, do czego war metal nas nie raz przyzwyczaił. Raz brzmi to jak o garnki i patelnie, a raz jak o kartony, jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Bo jeśli mam być szczery, to taka właśnie surowizna odpowiada mi najbardziej. Black w najbrudniejszej formie.


  Dużo chwalę, a to dlatego, że takie gówna właśnie bardzo lubię. Jednak też nie jest bez wad. Jedną z bardziej uderzajacych i zawszę srogo mnie wkurwiających, to głośność. Japierdole, jak można zrobić pierwszą część ciszej, a w drugiej tak dopierdolić volume, że głośniki w pierwszej chwili się zatrząsą. Dźwiękowo jest nierówno. To, że nie jest to nic specjalnie nowego i usłyszmy w wielu zespołach tego typu muzykę, nie muszę chyba wspominać. Ale odkopywanie takich rogaczy zawszę cieszy. Więc jak nie ma się pomysłu, a chęci na odrobinę bestialstwa są, nie ma co dłużej zwlekać. Pozycja godna polecenia dla tych co trochę zamętu lubią.

Tracklista:
  1. Accepting the Infernal Masters
  2. In Nomine Diaboli
  3. Satanic Devotion
  4. Soaked In Pigs Blood (And Ready For Ritual)
  5. Rise of the Infernal Sorcery
  6. Slaughter At Eucharist
  7. Ritual Chaos
  8. Evocation of Darkness (Blood + Vomit)
  9. Unchained
  10. The Oath
  11. Warrior of Satan
  12. Infernal Fires
  13. Triumph of the Goat
  14. Chalice on the Altar
  15. Black Mass Consecration
Ocena 4.0/5


Do nabycia:
https://www.putridcult.pl/blackhorns-rise-of-an-infernal-sorcery-the-oath-p-2730.html

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej