Huoripukki "Voima & Barbaria" - Recenzja



  Oglądanie klat barbarzyńców, napakowani faceci nasmarowani oliwką. Czasy świetności Conana i złych czarnoksiężników. To wszystko wygląda teraz co najmniej śmiesznie, lecz kiedyś się tym zachwycano. Taki wehikuł czasu tworzy nam fiński Horipukki. Zespół ten zapewne nie odbiłby się echem w kraju nad Wisłą, gdyby nie archeolodzy z Fallen Temple. Nie mają wielu rzeczy na koncie poza kilkoma demkami (które i tak w sieci jest dość trudno znaleźć), więc zapoznać się z nimi nie było mi dane. Dostaliśmy kompilację ich dwóch jedynych EP i powstał w ten sposób ponad półgodzinny krążek "Voima & Barbaria".

  Mamy jakoś ostatnio dziwny trend na to, aby odkopywać wszystko co "stare i dobre". Cała okładka i nazwa wręcz w pewnym momencie mnie przestraszyła. Jakaś bardziej ekstremalna odmiana Megadeath? Po odpaleniu te zarzuty jednak okazują się nieprawdą. Goście nie zamierzają niczego odkryć, ani zrewolucjonizować. Ujawnia się tu stary death metal, jeszcze sprzed trzech dekad. A jak wiemy, wszystko kiedyś miało zalążki thrashu, czy to death, czy black. W rezultacie, dostajemy właśnie tego typu staromodny death metal. Płyta jest podzielona na dwie części zgodnie z EP po cztery utwory. Zaczynamy od dupy strony, czyli części drugiej. Mówiąc subiektywnie, lepiej brzmi "Voima & Barbaria" od "Barbaria & Voima", ale to już czysto kosmetyczna rzecz. Muzycznie, rzecz tutaj ma się znacznie nierówno, jeśli mam być szczery. Dostajemy kopniaki w starym stylu jak np. "Antropomorfia", która siada naprawdę solidnie i bardzo pasuje do całej stylistyki kreacji. Z drugiej strony możemy też dostać kawałek "Ruttokirkot", który riffy ma często zepsute. Słuchając całości, mam wrażenie, że często wokal, który tutaj jest naprawdę brudny i solidnie wykrzyczany, kradnie całe dźwięki jakie wybrzmiewają na płycie. Nie dla wszystkich może to być wada, bo kojarząc muzykę z tamtych lat, wiemy, że tak często zwano death metal - najebany i wręcz antymuzyczny. Bądź co bądź, zdarzają się perełki, które są zachowane w zajebistym stylu: muszę przyznać, otwierający numer "Maailma haudaksi" jest tym, co bym widział po takiej płycie. Jest wolno, agresywnie, ociężale i "barbarzyńsko".



  Jeśli miałbym wybierać faworyta, byłby nim EP "Voima on oikeutta". Każda EP ma jakiś                 pseudo-wstęp, czy intro, lecz różnice między jedną częścią a drugą, muzycznie są na tyle zauważalne, że będąc kompletnie odmóżdżonym da się dostrzec tę różnicę. Jednak, co by nie mówić, obie części mają swój własny, taki wręcz "barbarzyński" i pomieszany styl. Ta muzyka przeciwko dobrej muzyce. Przyznam się, że nie wiem komu miałbym polecić ten album. Żyjemy w czasach gdzie coś jest dobre, bo stare. Jeżeli tak macie, z pewnością odnajdziecie się przy "Voima & Barbaria".

Tracklista:
  1. Maailma haudaksi
  2. Voima on oikeutta
  3. Antropomorfia
  4. Sutten verta
  5. Barbaarien viisaus
  6. Ruttokirkot
  7. Kuvainraastaja
  8. Valkyriain hylkäämä
Ocena 3.5/5


Do nabycia:
http://www.fallentemple.pl/

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej