Pandemonium "Nihilist" - Recenzja



Już za rok stuknie okrągły jubileusz 30 lat istnienia Pandemonium. Ubiegłej zimy, wydali na świat piąty album zatytułowany "Nihilist". Zespół, nie da się ukryć, przeszedł do historii polskiego podziemia i nie tylko dla tego, że najprawdopodobniej liczy więcej lat niż część słuchających, a raczej, że tworzyli konkretną mieszankę black, death i doom metalu. Mało kto mógł się spodziewać, że po latach grupa na nowo wejdzie do studia, lecz mniemania miały moc sprawczą. I tak dzięki Old Temple, które jest wydawcą tego krążka, jak i niedawno box'a z taśmami niemal całej dyskografii zespołu, mogę napisać o Pandemonium na łamach tej strony. Lepiej późno niż wcale. Ergo, czy zespół podołał swojej legendzie?

  Wybrali sprawdzoną recepturę. Ma być brudno, mrocznie, ciężko i podziemnie. Łodzianie nie zamierzali kpić ze swojego dorobku, poszerzając horyzonty i tworząc karykaturę zespołu (co dość często widujemy w przypadku tak starych kapel). Jest tutaj wszystko, co nam obiecano, jednak pomimo tego, że dostajemy odpowiednią i wyważoną kreację, nie jest to najbardziej satysfakcjonujące przeżycie z tym zespołem. To tyle z rozczarowań. Po Pandemonium nie można było się spodziewać niczego innego, jak solidnego albumu i taki właśnie "Nihilist" jest.  Jeśli podobała się komuś poprzednia płyta "Misanthropy", po kilku odsłuchach powinien szybko się tutaj odnaleźć. Jestem  jednak z tego obozu, który najbardziej sobie ceni te najstarsze wydawnictwa jak na przykład "The Ancient Catatonia". Album zaczyna się w sposób wręcz wzmagający w nas pragnienie, gdzie później już w drugim, czy trzecim utworze zaczyna dodawać tempa. Nie powiem, żeby był to jakiś konkretny kopniak, ale nigdy nie był on żadnym znakiem rozpoznawczym Pandemonium. Profesjonalne brzmienie, odpowiednia kompozycja utworów, mocniejszy nacisk na doom (co niekiedy brzmi na prawde genialnie jak w przypadku "Temple of Ghouls", czy fragmenty z blackowym wokalem jak w "The Gate of Bones") - żywy klimat Pandemonium został sukcesywnie zachowany. Dodatkowo, bardzo mroczny i tajemniczy black/death z emelentami orientu, co jest identyfikatorem hordu.  Istotnym jednak elementem, wadą - jak wcześniej wspomniałem - jest to, że pomimo profesjonalizmu jaki zaserwował nam "Nihilist",  jest tu, kolokwialnie mówiąc, nudno. Brzmi fajnie, ale nic poza tym. Genialny początek (pierwsze trzy utwory) został stłamszony na rzecz kolejnych pięciu numerów. Uśpiony monotonicznością człowiek dostaje w mordę dopiero przy fenomenalnym "Przyjdź Królestwo Twoje", aby zaraz potem zdać sobie sprawę, że to koniec płyty.

  Łodzianie są w formie i Pandemonium zachowuje stały poziom, nie ucieka się do żadnych nietrafnych rozwiązań, a wykorzystuje maksymalnie starą i toporną formułę. "Nihilist" porównawczo wypada znacznie lepiej, od zniszczonego w recenzjach "Misanthropy", jednak pierwszych albumów nie dościga. Więcej tu hipnotycznego mroku, niż brudnego ciężaru. Ci co zespół sobie szczególnie cenią, powinni zajrzeć do tego krążka, jak o dziwo jeszcze tego nie zrobili. Z kolei Ci  niezapoznani, albo w Ci, którzy nie mieli okazji przyjrzeć się Pandemonium, to świetny moment by to zmienić, a na Old Temple znajdziecie wszystkie albumy do zakupienia.
Podsumowując, "Nihilist" nie jest kamieniem milowym zespołu, czy też wspaniałym powrotem do łask słuchaczy, ale imienia swojego żadnym bluźnierstwem nie zbrukał. Wyszedł z twarzą.




Tracklista:
  1. Nations of Slaves
  2. Unholy Essence
  3. The Gate of Bones
  4. Temple of Ghouls
  5. Altar of Life
  6. Quantum Funeral
  7. In Lord We Trust
  8. Przyjdź królestwo twoje
  9. The Darkest Valley
Ocena 3.5/5


Do nabycia:
https://www.shop.oldtemple.com/pandemonium-nihilist-p-10.html

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deicide "Overtures of Blasphemy" - Recenzja

Obraz
  Nazwa Deicide powinna się każdemu, kto siedzi w tych brzmieniach, kojarzyć z dość konkretnym i jednoznacznym w przekazie graniem. Minęło 5 lat od wydania ostatniego wałka zatytułowanego " In the Minds of Evil". Co to jest zespół Deicide chyba nie muszę mówić nikomu. Każdy kto choć miał możliwość musnąć temat Death Metalu trafił na niego. Wydanie tworu pod tytułem " Overtures of Blasphemy " jak i szum wokół niego zachęcił mnie do napisania tej recenzji.   Co mogę powiedzieć na starcie? Nie spodziewajcie się dobrego Deicide sprzed 20-stu lat. Dużo wiekowych zespołów stara się powrócić do korzeni, ale udaje się to tylko czasami. Tutaj dostajemy za to całkiem generyczne granie. Pierwszy utwór " One with Satan " zapowiada się obiecująco. Problem w tym, że początek jest szczytem możliwości. Po usłyszeniu tego utworu jest wszystko, co już słyszeliście. Muzycznie jest szybko, ale strasznie melodyjnie. Mogę bez problemu stwierdzić, że to melodic death met...
Czytaj więcej

Witchmaster, Embrional, Brüdny Skürwiel - 17 I, Liverpool - Relacja

Obraz
  Chwilę zajęło pozbieranie się po tym, co miało miejsce tego dnia. Minusem było na pewno to, że to nie ani weekend, ani jego początek. Kto mógł, ten się zapił i późno poszedł spać, ale takich osób było bardzo mało. Mówiąc już o samej imprezie. Poszedłem z mocno dobrym nastawieniem, nie będę kłamał,  Embrional  bardzo lubię od ich pierwszej płyty, Witchmaster to wiadomo. Na Brudnego się nie nastawiałem, może to i lepiej? Ale o tym dalej. Jako, że prawowity mieszkaniec Breslau , więc w pociągi się nie pierdoliłem, godzinę przed do klubu i wio.   Pierwsze zejście do klubu to było po prostu rzucenie się na merch. Dosłownie każdy chciał tę koszulkę Brudnego, więc chciałem i ja. Wszystko było trochę przetrzebione, rozmiarów brakowało, ale nie ma co się dziwić, jak było tyle koncertów, a Wrocław pod sam koniec. Słyszałem, że nawet jakieś naszywki z papajem były, a mi nie było dane nawet zobaczyć. Piwa trochę poskąpiłem, bo nie dość, że ceny jak za jakieś uberchmielo...
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych...
Czytaj więcej