Dizziness "Reroute" - Recenzja


Wydawca: Lower Silesian Stronghold


  Raz tutaj na łamy grecy zawitali, za pośrednictwem "...Traces...". Dziś przyjdzie Nam zawitać do Aten po raz kolejny. I to nie z byle czym, bo pełnym albumem, prawie minut 40. Zdążyli oni po drodze wydać kilka mniejszych EP, jednak moje referencje skupią się głównie na tym z czym mieliśmy już tutaj do czynienia. Wiem, leniwy ze mnie chuj. Jednak po tym co usłyszałem, chyba prześledzę bliżej ich postępy, a są one wyraźne.

  Gdybym miał 100% pewności, zaczął bym od napisania różnic w składzie. Od raz mówię, że nie sugeruję się metallum, tylko tym co mam w booklecie. A wyraźnie widać, że w "...Traces..." było pięć osób. W przypadku "Reroute", tylko dwóch. Nie będę jednak dawał tego za pewnik, żeby nie było, że wprowadzam w błąd. Za to wyraźną rożnicą jest zainwestowanie w lepsze studio. Tym razem całość nie brzmi jak przepuszczone przez toster, demko wyplute z norweskiej zaspy roku 1993. Wraz ze wzrotem jakości, zmieniło się niemal wszystko. Zupełnie od konwencji goście nie odeszli, ale bez wyraźnego podania nazwy zespołu, miałbym problem z rozpoznaniem. Straciło mnóstwo na surowości, zyskało mocno na melodyjności. Przechodząc już do samego mięsa. Wokal - po za samą jakością nagrania wiele metamorfoz nie przeszedł. Jest blackowy skrzek, czyli to co lubimy najbardziej. Za to dodanie momentami czystego wokalu, bardziej przypomina jakiś post-modernistyczny wikiński wysryw, powiedzmy to sobie szczerze. Mnie kompletnie takie motywy nie kupują. Na szczęście, nie ma tego wiele. Za to mój ulubiony czynnik jakim jest perkusja, przeszedł na kolejny poziom. Już nie ma monotonnego wałkowania jak o garnek. Potrafi solidnie pierdolnąć blastową nawałnicą jak np. w utworze "Newness of the Night". Dużo więcej motywów symfonicznych. Melodyjnych partii gitar. Słowem wszystko, co chce być w takim pagan stylu. Nie pozbawiając się przy tym tępa i agresji. Kopozycyjnie nie mam się do czego przypierdolić. Nie nudzi, każdy kawałek się od siebie różni jak należy. Żadnych dłużyzn, czy partii wjebanych na siłę. Słowem, przemyślany i solidny album.
  Pozostaje więc pytanie, ile Hadesa w "Reroute"? No właśnie nie wiele. Bliżej temu do typowej norweskiej kapeli. Brakuje tego "czegoś", co mówi od razu, że jest to metal wyjęty z Grecji. Który pochłania nas niczym odmęty Tartaru. Jednak za wadę bym tego nie brał, bo najważniejsze jest jak sama muzyka wchodzi, a ta robi to dobrze. Z chęcią wrócę jeszcze raz i zobaczę jakie postepy poczynili przy zeszłorocznych wydawnictwach. W tym zaś przypadku LSS nie zawiódł i dostarczył solidny krążek.


Tracklista:
  1. Sunlight Stream
  2. Into the Darkness
  3. The Harlequin
  4. Newness of the Night
  5. Unconquerable Soul
  6. Chaos Course
Ocena 3.5/5


Do nabycia:
http://www.metalshop.cba.pl/index.php?id_product=6395&controller=product&id_lang=1

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bestiality "Endless Human Void" - Recenzja

Obraz
  Nie mogłem przejść obojętnie obok jednego z ciekawszych, choć nie najstarszych, bandów black thrashowych. Ostatnio zrobiła się spora moda na ten podgatunek. Jesteśmy zalewani niskiej jakości nagraniami bez polotu i dla dzieci. Za to Bestiality już od swojej EPki i koncertów wywołało nie mały zachwyt. Informację o debiucie " Endless Human Void " dostaliśmy po pięciu latach istnienia. Będzie promowany na ich koncercie. Szkoda, że pożegnalnym. Płytę wydali własnym stumpem, dlatego ze zdobyciem trzeba się śpieszyć. Większość zdążyła pójść na koncercie. Sam gig był charytatywny. Mieli zagrać, posprzedawać płytę, oddać pieniądze i zejść ze sceny. Jak było na samym gigu powiedzieć nie mogę, do Warszawy nie było mi po drodze. Słyszałem tylko, że najprawdopodobniej zagrali wszystko, co nagrali, więc było, co tracić. Na szczęście z gośćmi miałem już do czynienia przy okazji " Stuck in Bestial Vision " i Breslauer Thrash Fest 2017, więc mogę się czasem do tego odnieść.
Czytaj więcej

Kły "Szczerzenie" - Recenzja

Obraz
  I przyszło mi po raz kolejny spojrzeć w kierunku dość starej, bo formalnie z 1997 roku formacji z upośledzonym "ł" w logu zespołu. Kły wydało rok temu demko " Taran-Gai " na łamach papierzaka R'lyeh zine, a dokładniej numeru #13. Spotkało się z różnymi opiniami. Jakie było moje zdanie tajemnicą nie jest, możecie sobie wejść na stronę i zobaczyć leniwe kutasy, nie bronię. Za to pełniak "Szczerzenie" ukazał się 20 kwietnia tego roku i do swojej stajni przygarnął ich nie kto inny jak Pagan Records , więc materiał zdążył już obiec internet, który wręcz oszalał na punkcie tego prawie 50-minutowego materiału. Przydałoby się, żebym teraz ja wcisnął swoje 3 grosze w tej sprawie.   Po raz kolejny czeka nas niebagatelna wędrówka, a już na pewno dłuższa. Materiał w demku wydawał się dojrzały, więc nie wiem, czy można powiedzieć, że ten jest jeszcze "doroślejszy" od swojego poprzednika. Parę motywów i elementów jest tutaj bardzo do siebie zbliż
Czytaj więcej

Black Death Production - Wywiad

Obraz
Arkadash " Zarazę trzeba siać na wielu frontach, nie tylko przeciwko kościołowi."  Twoja osoba nie jest za dobrze znana. Kiedy wyszuka się sam label, to nie wiele informacji dostaniemy, a nawet nie pełną listę wydawnictw. Wywiady również nie są szeroko dostępne, pojawiły się zaledwie w dwóch wydawnictwach papierowych. Jednak masz dobry kontakt z klientami i wcale się nie chowasz się ze swoją działalnością czy tożsamością. Zauważyłem, że zachowane jest to w wąskim gronie. Wolisz dla szerszego odbiorcy pozostać anonimowy? W internecie jest dostępne wystarczająco dużo informacji na temat distra czy wydawnictwa, strona internetowa czy metal-archives. Tam można znaleźć pełny spis moich wydawnictw. Zwykle staram się stać gdzieś w cieniu czy na uboczu, nie widzę potrzeby afiszowania się wszędzie ze swoimi sprawami, poglądami czy zajęciami. Skąd pomysł na Black Death Production? Pomysł narodził się jeszcze w 2009 roku, kiedy pomagałem w sprawach graficzno-informatycznych
Czytaj więcej